8 Ekim 2010 Cuma

Beklerken..

Değişemiyorum. 'Sinemadan çıkmış insan' olamıyorum artık. 'O' kitabın son sayfasını bir kez daha aynı iç burukluğuyla çeviren o kız olamıyorum. Sözler verecek, kararlar alacak kadar sarsmıyor hiçbir gerçek, hiçbir düş. Kendime sorular soracak zamanım yok, soruların bir anlamı yok. Bunlar mazeretler, aslında sadece istediğimden. Bir soruda ne kadar yıkılabileceğimi görmekten korktuğumdan değil, tam tersine, ya hiç korkmazsam diye. Hala üzülebilir miyim? Sevinebilir miyim yine? Ve orada -yeni bir şeyler var mı yaşanacak? Bir dönüm noktası yaratmadıktan sonra yazılanlar yazmak niye? Nereye varmak için çıkıldı bu yola? Bir beklenti, bir dilek var her noktanın ardında. Cümlelerimden bağımsız, düşüncelerimden bile uzakta bir dilek. Dilememiş olmayı dilediğim bir dilek. Çağırmadığım; ama beklediğim derinlerde. Amacım değil artık yazılanlar, buna inandım, yalnızca oyalanıyorum beklerken. Hiç istemeden.

Ellerimi yüzüme kapayıp ağlayabilmek için, 'bu sefer farklı' yüzümü giyinebilmek için damlaların ardından, ne yapmalıyım?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder