İnsan zamanı kendi yaratır derim hep; ama uygulayamıyorum bir türlü. Yazmayı bu kadar geri plana atarak kendime haksızlık ediyormuşum gibi geliyor. Olmayınca olmuyor ne var ki... Şimdi de gitmem gerek, içimde yazacaklarım, önümde blog, yatağımın başında günlük, okuduğum kitabım.. Torunlarımı boşluyorum, nedensiz yere değil... Evimde geçirdiğim bu kısacık vakti en verimli şekilde değerlendirmek için... Eksiksiz devam etmek çok güç. Zaten bu mükemmeliyetçilik de bana fazla :)
O zaman merhaba yeni hayatım! Sevgili üniversitem, sendeki zamanımı da verimli değerlendireceğime söz veriyorum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder