Yine yazma zamanı; içteki huzursuzluk arttıkça yazmaktan başka çare yok. Belki yazdıkça sorgulamalar, hesaplaşmalar başlayacak; ama kalem kanattıkça yaraları ufukta huzur görünecek bir süre sonra. Görünmeli...
Keşke kolay olsaydı aklımızdan geçenleri bir bakışla anlatabilmek. Konuşmayı, yazmayı seçebiliriz; ama bunlar cesaret ister, kendinden bir şeyler katmanı ister hiç istemediğin zamanlarda bile. Hem içini dökmek de başka bir yüktür. Biraz hafifledim derken, yenisi biner omuzlarına. Anlattıktan sonra anlaşılamama riskini göğüslemeyi gerektirir; çünkü anlaşılabilmenin garantisi yoktur. Güçsüz görünmek var ucunda hem.. Neden bu kadar korkutucu güçsüz görünmek ihtimali insan güçsüz olmadığını bildikten sonra? Önemli mi... Ne bileyim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder