Umarım, benden elimden gelenin fazlasını beklemezsin.
Tırnaklarımı yemeyi bırakmayı ben de istiyorum elbette; ama bu göründüğü kadar kolay değil. Bunu başarabilmem için önce yürekten inanmam lazım yapabileceğime, içimdeki ses "Dur!" derken ciddi olmalı, elime her bakışımda "Alışkanlıklar, özlenir." dememeyi öğrenmeliyim. Dışarıdan kötü görünen şeyler, içeride bana güç veriyor olabilir ayrıca. Kimin ne düşündüğünden çok kendimle olan barışıklığım bugünü kurtarmamı sağlayacak, biliyorum. Ben tam bunları yazarken Michelle Featherstone- Coffee & Cigarettes çalması da pek ironik oldu. I must quit you, right. Dedim; ama bunun zorluk derecesine 9 veriyorum.
Şarkıların rastgele modda olması tuhaf geldi bayağı, yoksa Radiohead'den Just'ı açmazdım, o sözler yardımıma koşmazdı tam bu anda.
"You do it to yourself, you do
And that's what really hurts"
Tüm alışkanlıklarım, aramızdaki çizgiyi unutmamak dileğiyle, gelin beraber "Hoş geldin!" diyelim yeni yıla. Ne seninle ne de sensiz, sonuçta.
Umarım umduğumu bulurum.
Buluruz, hep birlikte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder