Untitled
Şu sigaralar gibi biriktiriyorsun insanları ahçin. Kimini, durakta beklediğinden erken gelen otobüse binebilmek için yarım bırakmak zorunda kalıyorsun. Söndürmeye bile fırsat bulamadan, arkasından üzüldüğün halde sırf gitmek arzusuyla terk ediyorsun. Kimini son tütününe kadar içine çekip acımasızca ama için acıyarak ayağının altına eziyor, yenisini yakıyorsun. Her birini tüketiyorsun, teker teker. Her seferinde aynı heyecan ve istekle yaktığın o ateş ciğerlerine çarpıyor. Her birinin kokusu sinmiş ruhunun parçalarına, teker teker. Ve aldığın her nefeste farklı bir insana dönüşüyorsun. Hepsine yetecek kadar açlık var içinde. Gözlerindeki dumana bütün dünyayı sığdırmak istiyorsun. O paketi akşama sakla, diyorum. Tasarruflu tüketmek gerek. Yararını, zararını düşünecek halde değilsin ahçin, bağımlılık bu. Hangi filmde izledin, hangi kitapta okudun tüm bunları? Küçükken biriktirdiğin kartpostallar mı, atmaya kıyamayıp bir köşede sakladığın yenmiş şeker ambalajları mı alıştırdı seni? Bilmiyorum. Dönüş yok bundan sonra. Akşam oluyor.
Ellerim titriyor, yak bir sigara ahçin.
Korkuyorum kendimden.
Davetsiz Misafir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder