Düşte mi, şarkılarda mı? Yoksa üzerinde oyun oynanabilecek küçük bir toprak parçasında mı bulmalı onu? Tek kural, soru sormamaktır belki; soru sormadan yalnızca "öyle olması gerektiği için"i hissedebilmektir. Andır. Yokluğunu hissettiğimizde içimize dolan hüzünden yeniden doğabilendir ya da tüm hücrelerimizi kaplamışken bile duyabildiğimiz hafif burukluktur.
Zamandır, her haliyle. Ellerimizle, yüreğimizle kavramak istediğimiz ya da gözlerimizi sıkı sıkı kapayıp geçmesini umduğumuz zamandır.
Kaybedilebilir; ama hep geri gelir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder