Ağır

"sen kendine yetmiyorsun
hiç kimse sana yetmiyor
birini bitirmeden aklın öteki yolculukta"


Oysa ben kendime yetiyorum sanıyordum ve başkalarına. Eğer onlar hep "biraz daha" istemeselerdi.

Kaldı ki... Hep bitirmek zorunda mıyım? Çıkmaz sokaklara, ara yollara girmem ana yolun güveninden vazgeçtim demek değil. Sadece görmek istiyorum. Başka bir hava solumak. Düşünmeden paylaşmak. Yanlışsa tepki böyle gösterilmez, kanasın ayağım bir, öğrenirim. Her zar doğru oynanmalı diye bir kuralım yok. Yenilmek de var gözlerde.

Önce yargıladığını düşün gerçekten, bencilliğinden, aç gözlülüğünden sıyrılarak.

Sonra gel, istediğin kadar konuşuruz.

İstersen, ben konuşurum.

Uyuyakalana kadar dinlerim bile.

Yeter ki izin ver ben kalmama.