Ağırdan Sonra

Şiirler dönüp duruyor zihnimde. Kimi hep yüzeyde tuttuğum, kimi bilerek/bilmeyerek derine ittiğim dizeler bunlar. Belki, beni yazmaya iten ne varsa, geçmiş günü geleceğe bağlayan bu saatlerde dökülebilmek için var. "Gece yarısını yaşamaktan yorgunum" desem bile ne fark eder; gece yarısını da yaşayacağım, yorgunluğu da. Sormaya korksam da, ben istemedikten sonra mümkün mü tutsaklık? Gönülsüz olmasa gerek bu. Yüzdürmek istediğim kağıttan kayıklar benim eserimse, dibi boylattığım ağırlıklarda da var benden bir parça. Bırakmalı peşini dizelerin. Zaman, yola çıkılırkenki beklentisizlikle yok olma zamanı. Yeni sonsuzumda.