“hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
elde var hüzün”
Hayat dokunup geçiyor zamana. Çalmadan,eklemeden. Yaşanmışlık yaşanmamışlık bile belirsiz aşıma uğradıktan sonra. O küçücük zaman dilimi, “an” dolduruyor anlamdaki boşluğu. Göze almaya sebep o, sırt çevirmeye sebep o. Hayatı doldurana verilen ad bile zamandan koparılmış. Üstün ve mutlak.
Beklemek güç de olsa, bir kez son bulduğunda sonrasındaki hüzün unutuşa.
Bir değişmezlik varsa zamandan kendini sıyırıp yoluna devam edebilen, hüzün yalnızca.
Elde kalan, zamanla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder