5 Aralık 2010 Pazar

Hafıza

Sen beyaz bir kadınsın, uzaktaki
Gözlerin aklımdan çıkmıyor
Sen beyaz bir kadınsın karanlıkları dinleyen, uzaktaki
Sarmaşıkları duyuyor musun rüzgarda
Yorgun başını üşümüş yastığına koyuyor musun,
Uyuyor musun?

Uzakta kalmak çekici, değil mi? Hayale olanak sağladıkça; köprüleriyle, vapurlarıyla bu şehir beni kendine daha çok bağlıyor. Yağmurdan korkmuyorum; ama karın sesinde bembeyaz huzuru dinleyebiliyorum. Eksiği kar mı yalnızca İstanbul'un? Gözler aklıma geliyor hem... Gözlerime bakmasalar da ne kadar, o kadar aydınlığı gökyüzüne uzanıyor sevginin. Demek ki düşmem hala, hele her akşam kapım çalınıyorken, heyecanla. Umduğumu bulamama korkum bir anda yok oluyor, karşılaştıklarımda; eğer beklentilerim Sarayburnu'na kadar ulaşmıyorsa. Telaşla yağmurdan kaçmayı öğrenmedim daha, elimden tutanım oldu hep. İyi ki. İyi ki geçmişime sarılma cesareti var içimde böyle. Göğün mavisinde çaldığım bütün kuşları çekinmeden hediye edebiliyorum iyi ki.
Edebiliyor muyum?

"İyimserlik" nedense yakışmamış Attila İlhan. Bunu daha sonra konuşuruz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder